Nowa powieść słynnego polskiego pisarza została wydane 29 listopada 2024 r. Autor dość długo kazał czytelnikom czekać na swoje dzieło, podsycając tym samym oczekiwania fanów uniwersum. Czy książka jest wartą przeczytania pozycją w kategorii fantastyki?
"Rozdroża Kruków" to prequel wiedźmińskiej sagi. Książka opisuje młodzieńcze lata wiedźmina Geralta, który trudni się zabijaniem potworów na zlecenie. Autor w swoim dziele był zmuszony zerwać z wizerunkiem doświadczonego przez życie - i wszelakie potyczki – protagonisty. Konieczność niejako wykreowania bohatera na nowo oraz oczekiwania fanów serii nie zaważyły jednak na jakości powieści. Najnowszy "wiedźmin" wyszedł z walki zwycięsko pomimo niewielkich zadrapań.
Z językiem i stylem zabawy wszelakie
Jako iż akcja książki dzieje się w czasach quasi średniowiecza, język powieści w istocie również taki jest. Prym wiodą w niej takie słowa jak "mości", "miast" czy "jakżeby", nie zabrakło również zabawy szykiem zdań. Dobrze oddaje to realia okresu, w jakim akcja została osadzona. Pomimo tego, że dobór słów nie nastręcza większych trudności w ich zrozumieniu, opisy różnorakich terminów szermierczych potrafią wywołać mętlik w głowie czytelnika. Pojęcia takie jak "gran passata" czy "mandritto" używane przy okazji potyczek na miecze powodują, że ma się ochotę odłożyć "Rozdroża" i sięgnąć po słownik. Użycie bardziej skomplikowanej terminologii nie dodało starciom dynamizmu. Przy lekturze widoczne są także drobne błędy edycyjne.
"Wiedźmini od wiedźm. Dajże pokój"
Utwór literacki został podzielony na rozdziały, z których każdy stanowi wycinek z życia Geralta.
Ciekawym zabiegiem stylistycznym jest ukazanie niektórych wydarzeń tła fabularnego w formie listów. Wprowadzenie takiej formy jako zwieńczenia wydarzeń kończących poszczególne części książki pozwala na zachowanie lepszej struktury powieści. Umożliwia uniknięcie niekiedy zbyt rozwlekłych opisów wydarzeń. A co za tym idzie zwraca uwagę odbiorcy na główny wątek fabularny. Ponadto Sapkowski stosuje krótkie opisy, które umieszcza w oddzielnych akapitach tekstu. Nadaje to dynamizmu opisywanym wydarzeniom.
Przeczytaj także: Życie singla-błogosławieństwo czy przekleństwo ?
Intrygi i zagwozdki różnorakie
Życie nie oszczędza Geralta. Już na początku wdaje się w niezłą awanturę, próbując zgrywać bohatera. Cudem unika kary śmierci za zabójstwo, jednocześnie zyskując wiedźmina-mentora. Podejmując się wszelakich zleceń, białowłosy bohater często słyszy aluzje odnośnie swojego młodego wieku oraz małego doświadczenia. Pogromca potworów w kilku momentach również traci zimną krew i nie wykonuje należycie powierzonego mu zadania. Zdarzają mu się także chwile zwątpienia we własne umiejętności, gdy walczy z ludzkimi przeciwnikami.
Stosując te zabiegi, autor zręcznie pokazał, że protagonista jest nowicjuszem w swoim fachu. Wprowadzenie postaci mentora dodatkowo umożliwia Geraltowi nabywanie nowych umiejętności pod okiem nauczyciela. Jak się potem okazuje, pionier białowłosego ma we wszystkim swój interes. A to z kolei otwiera drogę do kolejnego wątku, który łączy się z kolejnym wydarzeniem. Wszystko w "Rozdrożach Kruków" jest spójne ze sobą. Mogło by się wydawać, że niedoświadczenie wiedźmina jest irytujące, jednak ma on momenty, w których widać u niego satysfakcjonujący progres.
Geralt próbuje trzymać się swego własnego kodeksu moralnego, jednak życie stawia go w obliczu niełatwych wyborów. Konieczność podejmowania kluczowych decyzji jest ukazana poprzez wykorzystanie metafory kruków, a także rozstajnych dróg. Zgrabnie nawiązanie do tytułu książki.
"Nie, nie myślę czekać, aż prawo się ocknie."
W pewnym momencie swych przygód, białowłosy ulega nagłemu przeczuciu, które każe mu bliżej przyjrzeć się postaci pewnego czarodzieja. Owe odczucie pojawia się po pierwszej interakcji ze wspomnianym magikiem. Trochę zabrakło tutaj głębszego powodu, dla którego Geralt postanowił zainteresować się sprawą. Dość duża mnogość motywów najpewniej nie pozwoliła na ujęcie tej historii w bardziej szczegółowy sposób.
O wiele lepiej jest w przypadku przewijającego się w tle wątku politycznego. Młody wiedźmin w końcu jest zmuszony wybrać pomiędzy lojalnością do kolegi po fachu a ratowaniem swojej własnej skóry. Sapkowski dobrze pokazuje, jak destrukcyjną siłę posiadało ówczesne prawo, które nierzadko uwzględniało karę śmierci za niektóre przestępstwa.
W "Rozdrożach Kruków" nie uświadczymy wątku romantycznego. Jednak to co zwraca również uwagę, jest fakt opisywania przez autora zdarzeń z perspektywy postaci trzecioplanowych. To sprytny zabieg, mający na celu nadanie dynamizmu i większego znaczenia pozornie błahym wydarzeniom.
Zakończenie utworu ukazuje bohatera dokonującego wyboru. Decydując się na zaniechanie zemsty, a wybierając dobro innych, Geralt ostatecznie pokazuje, co jest dla niego najważniejsze. Jednak skutki tej decyzji nie zostały jasno pokazane. Pozostawia to czytelnika w pewnym zawieszeniu i konieczności dopowiedzenia dalszych wydarzeń. Sapkowski słynie z nieco rozczarowujących zakończeń, tak też jest w tym przypadku.
"Mój błysk przebije ciemności,
moja jasność mroki rozproszy."
Ocena: 8/10
Kolejność czytania sagi o wiedźminie (chronologicznie):
- "Rozdroża Kruków"
- "Ostatnie życzenie"
- "Sezon Burz"
- "Miecz przeznaczenia"
- "Krew elfów"
- "Czas pogardy"
- "Chrzest ognia"
- "Wieża Jaskółki"
- "Pani Jeziora"
- "Coś się kończy, coś się zaczyna"
