„Będę grał w grę” – taką odpowiedź udzielił dziennikarce pewien mieszkaniec Gliwic ponad 10 lat temu, gdy ta zapytała go o plany na sylwestra. Wideo z tego wywiadu stało się jakiś czas później klasykiem polskiego internetu. A jaka to była gra? Tomb Raider.
Tomb Raider to seria gier przygodowych przedstawiających historię młodej archeolog – Lary Croft, która podróżując po świecie odkrywa tajemnice starożytnych świątyń i innych równie niebezpiecznych miejsc. Przygody Lary doczekały się wielu odsłon a sama postać osiągnęła status kultowej. Oryginalna trylogia była produkcjami, które miały potężny wpływ na to co widzimy dzisiaj w gamedevie. W tym roku obchodzimy 28 rocznicę wydania pierwszej gry z serii. Z tej okazji studio Crystal Dynamics zaoferowało graczom nostalgiczny powrót do pierwszych trzech części cyklu. Tomb Raider Remastered zadebiutował 14 lutego.
Zmiany, ale czy na lepsze?
Remake trylogii oferuje nam wiele nowości, które starają by każda z gier była wierna pierwowzorowi. Niestety z tego powodu TRR niekoniecznie trafi w gusta obecnych graczy. Do najważniejszy zmian należy zaliczyć następujące:
- Grafika, która otrzymała znaczny ale trzymający się stylistyki starszych gier upgrade. Możliwe jest jednak przełączenie się między nową a starą oprawą graficzną. Zmiana ta jest dostępna „w locie” za pomocą jednego przycisku. Ulepszona wersja tekstur i oświetlenia ma jednak pewien problem, który często zmuszał mnie do przełączania się na wersję „Legacy”. W większości miejsc jest po prostu za ciemno.
- Sterowanie. W oryginale poruszanie się postacią było okropne aż do bólu. Problemy z bieganiem, opóźnienie w wykonywaniu skoków czy konieczność poruszania się „od linijki” i wymaganie od gracza nieludzkiej precyzji powodowało, że szybko można było odbić się od gry. Remaster zaoferował nową wersję sterowania dostosowaną do dzisiejszych standardów. Jest lepiej ale to nie znaczy, że jest dobrze. Dalej wymagana jest precyzja i wyczucie a to sprawia, że podczas rozgrywki można się zirytować. Jest to bardzo widoczne w przypadku interakcji z obiektami. By użyć dźwigni należy ustawić się dokładnie na jej wprost co może być delikatnym wyzwaniem.
Największym problemem jest jednak kamera. Tu dalej jest źle. Widok potrafi się blokować czy przeskakiwać w najmniej odpowiednich momentach co może prowadzić do nieudanych (wymagających precyzji) skoków.
Na szczęście jest tutaj jedna rzecz, która jest dużym plusem. Możliwe jest szybkie zapisywanie i wczytywanie gry. Jest to wspaniałym usprawnieniem ponieważ nie raz przykrą koniecznością było wczytywanie gry przy pojedynczych skokach.
Drugą z „zalet” jest fakt tego jak twórcy podeszli do przedstawienia stereotypów w grze. Dziwnie to zabrzmi ale Crystal Dynamics postanowiło zachować wszelkiego rodzaju rasistowskie interakcje czy stereotypy. Wszystko to by uświadamiać ludzi o szkodliwym wpływie takich treści. Oczywiście umieścili w grze ostrzeżenie o występowaniu tego typu elementów.
Przeczytaj także: Konkurs grantowy DziałajMY: zdobądź 2000 zł na realizację projektu kulturalnego!
Czy warto zagrać?
Gra nie jest ani zła ani dobra. Jest poprawna. Warto w nią zagrać ale dopiero gdy będzie na promocji, ponieważ 140 złotych za takiej jakości remaster to po prostu za dużo.
