Runda jesienna w III lidze grupie IV przeszła do historii. Stal Rzeszów, jedyny przedstawiciel stolicy Podkarpacia na tym poziomie rozgrywkowym, na finiszu oddała pierwszą pozycję w tabeli krakowskiemu Hutnikowi remisując w wyjazdowym meczu z Podhalem Nowy Targ 1-1. Podopieczni Janusza Niedźwiedzia pojedynek ten powinni byli wygrać, lecz, jak to wcześniej już bywało - zabrakło im skuteczności. Patrząc jednak holistycznie na pierwszą fazę rozgrywek, biało - niebiescy mogą być z jej przebiegu zadowoleni.
Chętnych na awans do II ligi, tak jak w poprzednich sezonach, jest wielu. Ścisk w tabeli porównywalny z tym w rzeszowskich autobusach po piętnastej. Na jej czele Hutnik Kraków z 35 punktami, wyprzedzający Stal i Podhale o "oczko", Wisłę Puławy o cztery i Motor Lublin o pięć. Wszystkie wymienione drużyny szanse na promocję wyżej mają równe, bo i potencjał czysto piłkarski jest w nich podobny, o środkach finansowych włożonych w kluby nie wspominając. Co najciekawsze, walka o niego nie powinna rozgrywać się bezpośrednio pomiędzy samymi zainteresowanymi.
Jak pokazują minione lata, celem nadrzędnym jest wygrywanie meczów z zespołami ze środka
i dołu klasyfikacji. To właśnie w meczach z Orlętami Radzyń Podlaski, Wiślanami Jaśkowice czy Spartakusem Daleszyce zdobywa bądź traci się mistrzostwo. Oczywiście, starcia "na szczycie", nazywane także tymi "za sześć punktów" również mają dużą wartość, lecz do dobrej w nich gry żadnego z zawodników motywować nie trzeba - w przeciwieństwie do starć z niżej notowanymi rywalami.
Nie inaczej jest i w tym sezonie. Na szczęście dla rzeszowskiej drużyny, jedynymi wpadkami była porażka w Daleszycach i remis "u siebie" z Podlasiem Biała Podlaska. Co może martwić - na dziewiętnaście spotkań, Stal podzieliła się punktami z przeciwnikiem w siedmiu. Taki sam bilans ma także Podhale, zatem obie ekipy idą łeb w łeb. W końcowym etapie rundy na nosie zagrał im Hutnik wskakując na pozycję lidera z punktem przewagi pokazując, że w Krakowie istnieje życie poza Wisłą i Cracovią, oraz że piłka nożna w grodzie kraka ma się bardzo dobrze.
Nie ulega wątpliwości, że na awans rzeszowską Stal z pewnością stać. Autorska taktyka Janusza Niedźwiedzia z wysoko ustawionymi bocznymi obrońcami przynosi wymierne korzyści. Styl gry może się kibicom z Hetmańskiej podobać, zwłaszcza że ich podopieczni we wcześniejszych latach nim nie zachwycali. Jak wiadomo, na końcu liczy się jednak nie to w jaki sposób biało - niebiescy po murawie biegali, a co na niej wywalczyli. Taki dorobek punktowy po rundzie jesiennej jest zadowalający, ale zawsze mogło być lepiej. Jednak nie ma potrzeby, aby za bardzo narzekać, biorąc pod uwagę tempo zmian zachodzących w klubie.
Okres przygotowawczy przed aktualnym sezonem był dla budowanej od nowa drużyny niezwykle krótki. Wymieniona została prawie cała kadra wraz ze sztabem szkoleniowym, tak więc nauka nowego ustawienia i zgranie się na boisku musiało przebiec w tempie błyskawicznym. Nadal widać niedociągnięcia, ale przed startem wiosennej części rozgrywek na zawodników czeka prawie cztero miesięczna przerwa, która z całą pewnością zostanie wykorzystana na dopracowanie najdrobniejszych elementów gry i pozwoli realnie powalczyć o centralny poziom rozgrywkowy. Poziom, o który Stal bije się już piąty sezon i dotychczas waliła na oślep.
Kto ma największe szanse, aby upragniony cel zrealizować? Nikt. Każdy zespół jest kowalem własnego losu. Pięć klubów walczących w każdej ligowej kolejce i tylko jedno miejsce premiowane awansem. Nie ma marginesu na żadne potknięcia. Każdą wpadkę któryś z rywali z zimną krwią wykorzysta i nie będzie się pytał o zgodę. To, jak faworyci rozgrywek przepracują zimę będzie kluczem do wyników na wiosnę. Bardzo możliwe, że o radości na finiszu sezonu będą decydować detale z których futbol jest zresztą zbudowany. Nawet ten polski, trzecioligowy.
Autor fotografii: Krzysztof Krupa
Źródło: stalrzeszow.pl
