“Kryzys migracyjny”, “zbyt dużo uchodźców” oraz “imigranci jako zagrożenie dla państwa”. Tak często teraz słyszymy te sformułowania, że nawet nie zastanawiamy się i podświadomie zgadzamy się ze wszystkim, co mówią do nas media. Czy zastanawiałeś/łaś się, jak to jest po tej drugie stronie? Czy migranci naprawdę przyjeżdżają, w tym przypadku do Polski, tylko po to, aby przynieść Ci zagrożenie? Czy szukanie lepszego życia przez migrantów ekonomicznych przynosi Tobie problemy?
Cześć. Mam na imię Natalia i jestem imigrantem. Przyjechałam do Polski 5 lat temu i na razie planuję tu zostać. Nie jestem typowym imigrantem, eksperci powiedzieliby, że przyjechałam na studia, a to oznacza, że muszę posługiwać się terminem “imigrant edukacyjny”. Jednak nie badanie definicji jest celem tego tekstu. Chcę tylko pokazać (albo przynajmniej przybliżyć) pozycję człowieka, który, szukając własnej drogi i lepszych warunków do rozwoju, przeprowadził się zagranicę. W mojej sytuacji, do Polski.
Chociaż sytuacja w moim kraju nie jest najlepsza (nie będę teraz o tym dyskutować), to mimo wszystko nie musiałam uciekać od wojny lub innych warunków zagrażających mojemu życiu. Tak naprawdę nie jestem daleko od domu, jest to tylko 170 km. Jednak zdarza mi się odczuwać, że tu gdzie teraz mieszkam jestem gościem - czasami nawet bardzo niechcianym. Tak, tekst będzie bardzo subiektywny, bo jest to tylko moje doświadczenie. Poza tym zauważyłam, że obiektywne teksty teraz w ogóle nie są w trendzie. Tak, czy inaczej, masz jeszcze czas, aby zamknąć tę stronę i udawać, że tego nie widziałeś/łaś.
Imigranci ekonomiczni zabierają nam pracę!
To zdanie słyszę bardzo często, zwłaszcza w mediach i zawsze wywołuje to u mnie uśmiech. Ale nie zawsze tak reagowałam. Czemu ja, osoba, która jest tu legalnie, płaci wszystkie podatki, walczy na rynku pracy na tym samym poziomie z Polakami (chociaż polski nie jest moim językiem ojczystym), słyszę, że coś komuś odbieram? Chyba żyjemy w czasach kapitalizmu i każdy walczy o swoje miejsce?! Może się mylę.
Jeżeli chodzi o gospodarkę, to warto już zwrócić uwagę na to, że dzięki obcokrajowcom rokrocznie w Polsce wzrasta poziom życia i zwiększa się budżet ZUS. Są to liczby, których trudno unikać, jednak niektórym to się udaje. Nie mam na celu chwalić się tym, bo jest to spowodowane bardzo smutnymi tendencjami w moim kraju. Jednak proszę pamiętać, że jesteśmy ludźmi, którym również zależy na tym, jakie są warunki w miejscu naszego zamieszkania. Nawet czasowego. Dlatego robimy wszystko, aby spełnić wszystkie oczekiwania - albo przynajmniej próbujemy.
Imigranci nie chcą się integrować!
Największa bzdura, którą kiedykolwiek słyszałam. To, że z 10 obcokrajowców dwie lub trzy osoby nie zechcą być aktywnym członkiem pewnej grupy, nie oznacza to od razu braku chęci do integracji. Czy ktokolwiek, kto miał doświadczenie rozmowy z cudzoziemcem, miał sytuację, że prosił on o mówienie w jego języku ojczystym? Zawsze starają się mówić po polsku, nawet z akcentem i słabą gramatyką. Nie mówię w imieniu wszystkich, ale w mojej sytuacji częściej miałam momenty, kiedy to Polacy nie chcieli się integrować, albo świadomie nie pozwalali “obcemu” zostać “mniej obcym”.
Jesteś inny, a więc dla mnie obcy!
Co chciałam pokazać tym tekstem? Na pewno nie chciałam urazić kogokolwiek. Jeżeli się nie udało, to przepraszam. Jednak będąc osobą “spoza Polski”, chcę tylko pokazać Wam, Polakom, że obce nie znaczy niebezpieczne czy zagrażające. “Obce” daje możliwości i nowe doświadczenia. “Obce” może być szansą, ale również rozczarowaniem. Jednak nikt się o tym nie dowie, jeżeli sam nie spróbuje.
Przypomnę, jestem w Polsce od 5 lat, i jest mi smutno, że wśród moich znajomych przeważają obcokrajowcy z Turcji, Zimbabwe czy nawet Kenii, i tak mało osób z Polski. Jeżeli ja się nie boję być otwartą na “nieznane” i “nietypowe”, to czego boisz się TY?
