Mnóstwo ruchów, szybkie tempo, obrót pałeczką i mamy to! Znakomity perkusista nagrodzony gromkimi brawami. Czy zauważyliście, że mając do czynienia z czymś nam obcym, często imponuje nam sama szybkość wykonywania owej umiejętności? Dla przykładu można wymienić football freestyle, rolkarstwo figurowe czy granie na instrumencie. Oczywiście nie można od razu mówić, że to co szybkie, na pewno złe.
Nie lubimy nudy, potrzebujemy widowiska. Jeżeli zobaczymy występy dwóch perkusistów, pierwszy od samego początku zaskoczy nas niesamowitą energią, mnóstwem przejść na zestawie, a do tego dorzuci kilka trików z pałeczkami, zaś drugi zacznie wolniej, nie zaobserwujemy wywijających wszędzie rąk, ale po minucie zobaczymy…że już nie wiemy, co on tam robi, bo to było za nudne. Ten pierwszy był lepszy, ale wywijał! Niewielu pomyśli, że zabrakło mu precyzji i techniki. Nie mówię tutaj o zawodowych perkusistach, dla których tempo i zabawa z pałkami to elementy, z którymi bez problemu mogą eksperymentować. Jednak mając do czynienia z młodymi muzykami, szybkie granie co prawda zaimponuje rodzinie, ale dla profesjonalisty będzie zwykłym tłuczeniem. Domeną uczących się bębniarzy jest przyspieszanie w granych utworach, chęć grania szybko, nie zważając na to, że dany element dopiero jest wprowadzany i musi być wyćwiczony. Można powiedzieć, iż do pewnego stopnia to uroki nauki grania. Ale ile można nawalać w bębny bez wyciągnięcia z nich najlepszego dźwięku, dodatkowo nierówno?! Znajdą się tacy, którzy udowodnią, że całe życie.
Aby dojść do etapu zabawy tempem i pałkami, perkusista musi przejść drogę żmudnych ćwiczeń na padzie, pojedynczych rytmów i utworów.
Lecz dla wielu, ważniejszym od precyzji i techniki, jest przyklaskiwanie ludzi, którzy mają takie pojęcie o perkusji, jak discopolowcy o śpiewaniu, dlatego wolą skakać po tomach, sami już nie słysząc, czy jeszcze uderzają pałkami, czy tylko unoszą je w zawrotnym tempie nad zestawem.
Jednak przy większym skupieniu i możliwości porównania, łatwo zauważymy różnice w płynności ruchu i jakości uderzenia osoby, która poświęca czas na ćwiczenia.
Nie ma co się oszukiwać, żaden wujek Stefan na weselu, nie zwróci uwagi czy pałka od werbla odbiła się idealnie - tylko raz, tylko czy z przytupem został zagrany kolejny hit Zenka Martyniuka. Dla osób chcących tworzyć ambitna muzykę, będzie to już miało ogromne znaczenie. W codziennym środowisku, perkusista określony przez zawodowców słabym, okaże się fenomenem, gdy tylko zagra żywiołowo. Ten, który już od początku skupia się na dokładnym graniu, a nie robieniu show, w oczach zawodowców będzie potencjałem, a dla reszty słabym grajkiem.
Nie mówię, że powinniśmy wszyscy zacząć zwracać uwagę na techniczne rzeczy związane z perkusją czy czymkolwiek innym. Zawsze znajdzie się coś, na czym się nie znamy, a jedną z pierwszych rzeczy, na którą możemy realnie spojrzeć w pierwszej chwili i się zachwycić, to tempo. Jednak myślmy trzeźwo, gdy będziemy się zachwycać perkusistą, który wymachuje pałkami, bo nie zawsze jest on dobrym muzykiem.
Często mówimy, że piękno tkwi w prostocie, i o tym warto nie zapominać, oceniając czyjeś umiejętności.
Młodych, zafascynowanych muzyków warto doceniać przy najprostszych dźwiękach, za którymi kryje się mozolna praca, a nie tylko naparzanie w bębny, tuszujące ewidentne braki w najprostszych uderzeniach.
