Czy wiesz, co to jest samotność? Czy już ją odczułeś? Być może cały czas jesteś sam? Nikt o tym nie mówi na głos, ale tak naprawdę coraz częściej czujemy się samotni. Nie jest to iluzja lub wymysł psychologów, potwierdzają to dane, wg których ⅓ ludzi w Europie mieszka samotnie. Oczywiście nie izolują się oni od społeczeństwa, sami wybierają taki styl życia, który staje się coraz bardziej popularny.
Według oficjalnych statystyk Unii Europejskiej, w 2016 roku z 220 mln gospodarstw domowych, 33% składa się z 1 osoby. Szwecja, Litwa, Dania, Finlandia, Niemcy, Estonia, Holandia, Austria, Luksemburg, Słowenia - właśnie w tych państwach jest najwięcej gospodarstw- ”samotników”. Lider tego rankingu ma aż 52% mieszkańców, którzy wybierają samotny styl życia. Najmniejsze wskaźniki mają Polska, Słowacja, Portugalia i Malta. Dlaczego w ciągu ostatnich 30. lat coraz więcej osób decyduje się mieszkać w pojedynkę? Liczba młodych ludzi, którzy wyjeżdżają z rodzinnych domów wzrasta w porównaniu z 1970 rokiem. Eurostat twierdzi także, że w 2014 roku około 31% ludzi starszych mieszkało samotnie. O problemie samoizolacji i samotniczym trybie życia napisano dużo, wiadomo, że taka decyzja wiąże się z licznymi skutkami ubocznymi, z którymi ludzie jeszcze nie umieją sobie poradzić.
Co o tym mówi psycholog?
- Ev Khazin Problem samotności człowieka dotyczy psychoterapii egzystencjalnej. Jeden z najważniejszych jej praktyków, Irwin Yalom, identyfikuje trzy rodzaje samotności: izolacja interpersonalna, intrapersonalna i egzystencjalna. Izolacja interpersonalna zwykle występuje w kontakcie z innymi ludźmi. Oznacza to tendencje w społeczeństwie wycofania się ze stadnego myślenia, „bycia jak wszyscy”, „myślenia grupowego” i świadoma kultywacja indywidualizmu. Jest to zwykłe pragnienie współczesnego człowieka, aby oddzielić się od tłumu. Ważną rolę w izolacji interpersonalnej odgrywa upadek instytucji wspierających bliskość, takich jak wielka rodzina, stabilne sąsiedztwo, kościół, lokalny handel i stałe mieszkanie w jednej miejscowości. Izolacja wewnętrzna czyli intrapersonalna jest mechanizmem ochronnym, w którym dana osoba jest w konflikcie z samym sobą, a tym samym dzieli swoją osobowość lub nie rozpoznaje pewnych jej części. Na przykład, chce opuścić swoją rodzinę i wyjechać, ale odczuwa odpowiedzialność za nich. Wtedy osoba zastępuje te pragnienia, zostaje i jednocześnie doświadcza samotności, czyli braku komunikacji z samym sobą i innymi. Im bardziej stłumione będą nasze aspiracje, tym bardziej stajemy się samotni. Izolacja egzystencjalna spotka każdego, bez wyjątku. W trakcie życia próbujemy uciec od tej rzeczywistości, ale są to tylko próby. Jeśli wrócić do pytania, dlaczego ludzie decydują się żyć samotnie a nie w rodzinie, to odpowiedź jest w miarę logiczna – historycznie ludzie gromadzili się w rodzinie tylko dla przetrwania. Współczesny świat, mający obsesję na punkcie wygody, dał nam złudzenie, że jesteśmy w stanie poradzić sobie sami. Bycie w rodzinie staje się trudne. Współcześni ludzie nie chcą trudności i zobowiązań na całe życie.
Młodzież a samotność: dlaczego właśnie tak?
Czytaj cały tekst: issuu.com
